Elke maand trekken we een kaartje uit onze kunstboom. Geen marketingtruc, maar echte verhalen handgeschreven door gasten, teamleden of toevallige passanten. Deze keer kwam het briefje van Giulia, een vaste gast uit de buurt. Er stond in sierlijke letters: "De lasagne van mijn oma Lucia altijd met een beetje nootmuskaat."

Het begon als een gewone dinsdagmiddag. Twee gasten namen plaats aan een tafel bij het raam. Een korte lunchmeeting, zo leek het. Een notitieboek, twee espresso’s en een gedeelde salade.

Sommige avonden beginnen rustig – een paar tafels, zacht geroezemoes, kaarslicht. Maar dan gebeurt het ineens. Iemand bestelt een fles prosecco, een ander begint zacht mee te neuriën met de muziek, een gast vraagt of hij even mag opstaan voor een toast. En voor je het weet, verandert de hele ruimte.

Het is net zeven uur ’s ochtends als het licht aangaat in de keuken van The Scene. De eerste geur die opkomt is die van versgemalen koffiebonen, direct gevolgd door de warme damp van een sudderende bouillon. Chef Diego staat al klaar met zijn keukenteam. Zonder woorden wordt er gewerkt: messen glijden, deeg wordt gekneed, ingrediënten afgewogen.